10-06-2019
We missen veel in dit dorp. We hebben geen bioscoop, geen bootjeshelling, geen centrum dat op zondag open is… En er wordt teveel geroddeld. Je kunt je teen niet stoten of de volgende dag hoor je aan de andere kant van het dorp dat je been geamputeerd is.
Wat een verschrikkelijk dorp eigenlijk!
Ik ben zelf in Sliedrecht opgegroeid en op mijn achttiende wist ik niet hoe snel ik hier weg moest komen. Zodra ik de kans kreeg heb ik mijn koffers gepakt en ben ik naar Spanje verhuisd. Daarna heb ik nog een tijdje in Limburg gewond.
Na zes jaar moest ik noodgedwongen terugverhuizen naar Sliedrecht. Ik vond dat verschrikkelijk.
Maar nu, twaalf jaar verder, wil ik hier niet meer weg. Jazeker; Sliedrecht mist nog steeds veel en er zijn genoeg verbeterpunten, maar er zijn hier ook goede dingen, waar we met z’n allen trots op kunnen zijn.
Zoals de saamhorigheid. De passie voor ‘onze’ sportteams. Het ‘ons-kent-ons’ en ‘doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’. De singel… die prachtige singel met haar statige bomen. De jachthaven. De grote kerk met al haar historie. De Kerkbuurt, die zowel gehaat als geliefd is.
Wat ik wil zeggen is; er is genoeg gezeur, gedoe en ellende in de wereld. Natuurlijk moeten we blijven verbeteren waar nodig. Maar laten we ook eens stil staan bij de goede dingen van Sliedrecht.
Mijn ‘achttienjarige ik’ zal het vast niet met mij eens zijn, maar dat Sliedrecht…
Dat kan er best mee door!
Maria Stam
Raadslid PRO Sliedrecht
Reacties
Geen reacties
Laat een reactie achter